China's upcoming worldpower despite everything

(Source: De standaard 23/12/2009 in Flemish)

De aansluipende Chinese macht

* woensdag 23 december 2009
*
* Auteur: Corry Hancké





Arbeiders aan het werk in Xian. Het politiek-economische model van China wordt in vele hulpbehoevende landen als een mogelijk alternatief gezien voor de liberale, kapitalistische aanpak van de internationale instellingen.bloomberg

© Nelson Ching

BRUSSEL - Analyse INTERNATIONALE GEMEENSCHAP MOET REKENING HOUDEN MET CHINA China heeft andere landen nodig om zijn economische groei te kunnen aanhouden. Het verovert zijn plaats in de wereld, zowel binnen als buiten de internationale instellingen.
Van onze redactrice

Niet de bedreiging van Al-Qaeda of de clash tussen de islam en het christendom zullen het aanzicht van de 21ste eeuw bepalen, maar wel de gestage groei van China tot een wereldmacht van de eerste orde. Dat zegt Stefaan Van Kerchove, die vorige week aan de Universiteit Gent zijn doctoraat over het Chinese buitenlands beleid heeft verdedigd.

Op de VN-klimaatconferentie in Kopenhagen werd pijnlijk duidelijk hoe de Europese Unie moest toekijken hoe China en de Verenigde Staten de krijtlijnen voor het Kopenhagen-akkoord uittekenden. Aangezien geen van beide grootmachten zich ver wilde engageren voor het klimaat, kan het zwakke akkoord op hun conto worden geschreven.

In de internationale competitie speelt China in de eerste divisie, hoewel het nog altijd zijn imago van ontwikkelingsland koestert: zo'n land mag nog een inhaalbeweging maken en het kan op speciale voorwaarden rekenen. Maar met een bbp dat in de wereldrangorde de vierde plaats inneemt en een jaarlijkse groei van gemiddeld acht procent kan China zich eigenlijk niet meer beroepen op de status van derdewereldland.

'Toch moet China zich nog voort ontwikkelen. Omdat het zich daardoor niet kan permitteren om de rest van de wereld tegen zich in het harnas te jaren, stelt het land zich zeer gematigd op', zegt Van Kerchove. 'Met een positief internationaal klimaat kan China zijn economische groei aanhouden, die de basis vormt voor de legitimiteit van de Communistische Partij.'

Daarom heeft China in de jaren negentig het multilateralisme omarmd -het staat mee aan de wieg van de Shanghai Co-operation Organization en het heeft toenadering gezocht tot de Aseanlanden- en heeft het strategische partnerschappen gesloten met belangrijke internationale partners. China's reactie op de Aziatische crisis, toen het in tegenstelling tot Taiwan zijn munt niet devalueerde, toont de wereld dat het klaar is om een leidersrol op de internationale scène te spelen, zegt Van Kerchove.

Maar Peking doet meer: het knabbelt aan de macht van internationale instellingen zoals het IMF of de Wereldbank. Door zijn grote financiële reserves kan China steun verlenen aan landen in nood, die niet willen of kunnen voldoen aan de eisen van de internationale geldschieters. Democratie, respect voor de mensenrechten of verregaande liberalisering zijn geen voorwaarden voor steun die je de Chinezen zult horen noemen, in tegenstelling tot de Europese Unie, de Wereldbank of het IMF.

In ruil voor financiële hulp steken de steuntrekkende landen China geen stokken in de wielen. Zo heeft Cambodja er deze week mee ingestemd om twintig Chinese asielzoekers aan Peking uit te leveren in ruil voor handelscontracten ter waarde van bijna 600 miljoen euro. Afrikaanse mijnconcessies leveren op het continent werk op voor Chinese gastarbeiders.

'Het politiek-economische model van China wordt nu in vele landen als een mogelijk alternatief gezien voor de liberale, kapitalistische aanpak van de internationale instellingen', zegt Van Kerchove. 'De elites van de hulpbehoevende landen zien wel wat in een dictatuur met een vriendelijk gelaat waarin de overheid een belangrijke regulerende rol speelt.' Dat is een maatschappijmodel waarvan de internationale instellingen gruwelen.

Volgens Van Kerchove snakt China naar internationale erkenning van zijn belangrijke rol op het wereldtoneel. Een belangrijke post bij het IMF of toetreding tot de G8, de groep van de acht belangrijke industrielanden, kan China's plaats in de wereld confirmeren. Het land is van mening dat het sinds het einde van de Opiumoorlog in 1842 de ene vernedering na de andere heeft moeten slikken. Het vindt dat het tijd wordt dat er een einde komt aan de 'Eeuw van de Vernedering'.


Reactie

Op 23 december 2009 omstreeks 08u57, zei Rob Stammen:

Zou het niet eens tijd worden dat de uitvinders van de getalsterkte democratie met meer respect hun koloniale houding herzien m.b.t. China? 300 miljoen Europeanen die hun luxe probleem willen opdringen aan bijna 5 x zoveel Chinezen moeten zich ernstig bezinnen over gelijk en ongelijk. Bovendien als het over milieu gaat is het redelijk ontnuchterend om ter plekke vast te stellen hoeveel electrische fietsen, scooters en auto's door hun stille aanwezigheid de Westerse voetganger in Peking verrassen. Parijs, Londen en NYC kunnen hier alleen maar van dromen. Als nu die Chinese overheid met een ijzersterk plan nog aan een klein miljard andere hardwerkende Chinezen welvaart wil bieden kan de ex koloniale uitbuiter maar best eens verder kijken dan de kortzichtige eigen EU wijsneus. Misschien is Kopenhagen dan toch een heuglijk integer kantelmoment voor hertekende macht evenwichten. Sommigen zijn helaas nog aan 't treuren over de verloren onjuiste positie van een fout macht verleden.